سوسن دشت و پرنده آسمان

همه زمین در تن‌پوش مبدل و مندرس و رنگ‌باخته تظاهر به غریبگی و غریبه بودن می‌کنند و در پس این خیمه‌شب بازی در پی سرور تو هستند؛ اما فردا که بهار مستانه سورنا می‌نوازد، سُهره‌ها در ارتشی ناشمردنی آسمان را تسخیر و فتح می‌کنند، فقط برای اینکه سُلوت را به تو پیشکش کنند؛ و سبزینه‌ها خاک می‌ترکانند و ساقه می‌جنبانند، که جنگلی همچون بزک مه‌رویان پدیدار گردد، بزم و هلهله ناتمام درخت‌زاران و این شعف و بی‌مانندی صورت می‌پذیرد تا تو شادمانی و طرب را برای همیشه در سینه خود پنهان داری.